“Czasem odchodzą dobrzy ludzie,
co nam pomogli w życiu wiele,
I próżno wtedy pytać Boga,
czemu odchodzą przyjaciele.
Lecz oni przecież ciągle żywi
nadal wytrwale są wśród nas.
ich dusze przy nas pozostały,
tylko ich ciała zabrał czas…”

Pani Dyrektor, Bożenko droga, brak słów, by wyrazić żal i smutek. Dotknęła nas niewyobrażalna strata i tak bardzo trudno pogodzić się z Twoim odejściem. Zawsze w naszych sercach pozostanie Twoja dobroć, życzliwość, serdeczność, uśmiech. Płacze dziś nie tylko Bielsk Podlaski, któremu oddałaś swoje serce, ale też Wysokie Mazowieckie, gdzie ostatnio uczyniłaś tyle dobrego. Płaczą wszyscy, którzy mieli szczęście Cię poznać. Dla nas zawsze pozostaniesz niedoścignionym wzorem przełożonego i przyjaciela.
Rodzinie składamy szczere wyrazy współczucia.
Eugeniusz Muszyc i związkowcy z Podlaskiej Federacji ZZ POZ.